You can’t have a rainbow without a little rain

.. en dat is gebleken in de afgelopen week. Na een onschuldige lunch in een Mexicaans restaurant was het in de avond weer raak. Na een onstuimige nacht met weinig slaap was ik de volgende dag zo brak als wat. En waar je als je ziek bent het liefst onder een dekentje in je eigen bed met een toeziend oog van mam bent, kan ik onderhand wel stellen dat ook dit begint te wennen. Maar leuk is anders.. Een collega van me heeft me meegenomen naar dezelfde dokter als de keer ervoor. Deze was toch behoorlijk ongerust aangezien ik alweer over de vloer kwam en daarbij uitdrogingsverschijnselen vertoonde. Helaas kon ik het stellen met de uitslag dat darmparasieten de oorzaak waren van mijn ellendigheid. Ik ben dan ook maar begonnen met de kuur, want de Mexicanen nemen zelf eens per half jaar hier een pil voor in. Die avond met koorts in slaap gevallen en vervolgens ruim 12u lang aan een stuk door geslapen. Eenmaal wakker voelde ik me zo slap als pudding en in de namiddag maar weer plat gegaan. Nou drama, echt ellendige dagen maar ik voel me nu wel weer zo goed als oké. In mei moet ik de medicatie nog eens nemen, aangezien parasieten eitjes leggen en het anders dus weer van voor af aan kan beginnen. Ben vanochtend nog op controle geweest bij de dokter en dat klonk gelukkig al een stuk positiever. Aankomende vrijdag moet ik nog een keer terug en dan krijg ik nog een medicijn wat er voor moet zorgen dat er een soort van beschermingslaag in mijn maag en darmen wordt aangemaakt. Naast dat het lichamelijk een aanslag was op mijn lijf heeft het psychisch ook wel behoorlijk wat met me gedaan. Allereerst was dit natuurlijk al de derde keer dat het me is overkomen en ondertussen mis ik dus al heel wat uurtjes op stage. Ongeacht mijn eigen gezondheid belangrijker is dan het werk, ik voel me wel heel erg bezwaard. Mijn werk ligt stil terwijl het drukke seizoen in aantocht is en de mensen op kantoor dus op me rekenen en daarnaast zal ik vrije dagen op moeten geven om de uren in te halen. Je voelt je toch verantwoordelijk en als je dan alleen op je kamertje ligt hier in Mexico is dat best even slikken. Ik moet zeggen dat ik nu wel opmerk dat ik me op verschillende vlakken aan het ontwikkelen ben. De nieuwigheid van hier is er wel ’n beetje vanaf en je gaat over alles terug en vooruit kijken. Dat geeft veel nieuwe inzichten, wat over het algemeen iets moois is, maar niet zo handig als je zoals mij een echte piekeraar/denker bent en teveel tijd hebt om na te denken. Maargoed life is a journey, zo zie je maar weer.

De afgelopen weken zijn er ook weer ontzettend veel mooie momenten geweest. Allereerst ben ik dus verhuisd. Het appartement bevalt prima en de locatie is ook top. Degene die de zaken van de verschillende appartementen hier waarneemt is homo. Dus drie keer raden waar ik het eerste weekend geweest ben haha! Jawel een echte gay bar. Travestieten, strippers, alles erop en eraan ;-).

Verder ben ik samen met Mats een weekend in Holbox geweest. Dit is een klein eiland met groots Caribische uitstraling. Heerlijk, mooi en vooral ook erg rustig. Twee nachten in een super leuk hostel verbleven. Lekker weekend gehad maar op zondag toch net zo blij om weer terug naar huis te gaan, want zo voelt Cancun al echt voor me!!

Een van de mooiste dagen hier is toch echt wel de dag geweest waarop ik met een boot mee ben gegaan. Ik heb een paar weken geleden ’n leuke meid leren kennen en ze had me uitgenodigd om mee te gaan varen. Helaas had de speedboot waarmee we in eerste instantie zouden gaan mankementen, maar de vervangende boot was ook niet verkeerd en mazzelpik als ik ben kwam er ook nog iemand met een jetski. Oh oh oh wat was dit genieten! Muziekje, drankje, stel gekke mensen. ’s Avonds lag ik met zó een smile op m’n gezicht in bed, en met wat krassen en blauwe plekken trouwens haha. ’n paar keer behoorlijk van de jetski afgelanceerd maar wat hebben we gelachen! In totaal meer dan twee uur op dat ding gezeten en het liefst had ik ‘m mee naar huis genomen!! Een dag waarop ik me besef hoe dankbaar ik ben dat ik de mogelijkheid heb gekregen om hierheen te gaan!!

Er zitten alweer 11 weken op, wat betekent dat we over twee weekjes al het vliegtuig in stappen om naar San Francisco te gaan. Aaaahh zin in!!

Aan jullie foto’s te zien heeft de zon zich in Nederland ook al aardig laten zien. Geniet ervan en van jullie Pasen!!

Dikke kus en veel liefs, Cristina (the way the Mexicans call me!!)